عشق حضور

هیجده ساله بود،ترکشی به سرش خورده بود؛شنوایی نداشت.سردرد اورا کلافه می کرد و گاهی بیهوش می شد.
یک روز که حالش خیلی بد شد،عراقی ها او را به شهر بردند. در تمام مدت دست هایش را با طناب بسته بودند.
آخرین حرف های او در بیمارستان:
"یا امام رضا، اگر به به سراغم نیایی من به حضورت می آیم"
شهادتین را گفت و چشم هایش را بست.